My Queen Karo

Jemineetje...wat ben ik lang weggeweest. Redenen genoeg aan de andere kant: eindwerk, website, stageverslag...de deadlines waren al een tijdje in onze nek aan het blazen maar zijn dan toch eindelijk doorgebroken.
Stageverslag en website zijn netjes op tijd ingediend maar bij mijn eindwerk was dit wel een ander scenario.
Ik had metzelf nog een weekend gegund waarna het wel definitief af moest zijn. Nog een dagje "congé" geregeld op de stageplaats en maandag rond de middag was het af. Nog juist overzetten op USB en ik kon richting Femcy's kamer stappen, waar dreamweaver te vinden is, om alles op mijn website te plaatsen...goh wat was ik blij TOT het noodlot toesloeg: crash en mijn computer gaf geen leven meer (of was althans in een zwarte bui).En natuurlijk je kan het al gaan raden: het stond nog niet op mijn USB-stick. Even kleine paniek: een paar mensen op kot opgetrommeld maar zonder uitkomst. Ik realiseerde me toen al gauw dat ik niet ging kunnen indienen die dag voor 16u. Na een potje gehuild te hebben, helemaal niet mijn gewoonte, raapte ik mijn moed weer bij elkaar. Ik dacht een hersteller op te bellen om mijn harde schijf te kunnen redden. Daarvoor ging ik aankloppen bij de buren om een Gouden Gids te raadplegen. Gelukkig had ik er bij vermeld dat mijn computer gecrasht was en bezaten de buren allen de gave van pc-hersteller. Linkeroverbuur probeerde dit een uurtje maar geraakte niet op de harde schijf. Ik moet nu wel toegeven dat dit deels mijn schuld is: ik had een code ingesteld op mijn pc zodat je eerst moet inloggen (met die code dus) om aan mijn documenten te geraken.

Tweede poging: rechteroverbuur, die programmeur is van beroep, had over de telefoon beloofd om 's avonds eens binnen te springen. Zo gezegd, zo gedaan: ik mee richting Casa Bura. Met behulp van wat collega's van hem geraakten we tegen 19u30 aan mijn eindproject: nog wat gegier rond het onderwerp, kort uitleggen wat de link met mijn opleiding en dit onderwerp is en ik kon mijn buurman terug laten genieten van zijn geliefde EK-wedstrijden (waarvan hij al één gemist had door mij). Zover waren we al...
Tegen 20u moest ik nog even snel (alhoewel ik dan toch maar om half elf terug op kot was) naar de vergadering voor de afscheidsbarbeque die ik samen met een paar medelaatstejaars organiseer. Terug naar kot, rap wat gewonnen/verloren/oud brood gegeten met Femcy en richting pc voor alles op website te plaatsen. Uiteindelijk nog tot 4u 's nachts beziggezeten en dan doodmoe de volgende dag opgestaan om alles te gaan printen en inbinden. MAaaar het was binnen tegen 12u, pfjoeeew. Toen was het weer tijd voor stage: terug naar Caviar.

Ja Caviar..hoe zit het daar mee? Wel niet slecht. Momenteel zit ik reeds een drietal weken op de film-afdeling. Dit is wel leuk aangezien ik zo de kans heb gehad om de werking op alle drie de afdelingen te kunnen ondervinden. En allen zijn uniek. Welke ik de leukste vind? Dat is dan weer afhankelijk van met welk been ik uit bed ben gestapt: als ik uitgerust ben ik de filmafdeling de place to be: rustige activiteiten, geen drukkende deadlines, enz...Ben ik ietwat moe dan zit ik wel graag op Lab: die drukte daar houdt me wakker.
Voor de moment zitten onze labmedewerkers op het reclamefestival in Cannes: ze hebben reeds één gouden Leeuw gewonnen in de categorie "direct" las ik vanmorgen in de krant. Deze leeuw hebben ze gewonnen met de reclamespot voor Music For Life waar een zwart jongetje af en toe de programma's op de vlaamse zender één kwam binnenstormen om een glas water te drinken.
Maar dus de filmafdeling...meer bepaald de productie van een nieuwe langspeelfilm, deels Vlaams en deel Nederlands van Dorothée Van den Berghe. De film speelt zich af in de jaren '70 en vertelt het verhaal van een Vlaams gezin dat emigreert naar Amsterdam om een kraakpand te gaan bezetten. De vrijzinnige vader Raven slaagt erin zijn dochter Karo te bekeren tot een vrijgevochten persoonlijkheid. De moeder Dalia daarentegen beseft dat de maatschappij hun ertoe dwingt deze ingesteldheid te wijzigen.
Mijn rol hierin beperkt zich tot postproductie: callsheets opstellen, hotelsheets opstellen, accommodatie voorzien voor de Nederlandse cast, productieboekje samenstellen, enz...
De enige dag al wat drukker dan de andere.

Voor de moment bevind ik mij nog steeds op mijn stageplaats, alhoewel de stage eigenlijk eindige op 12 juni. Ivy, mijn begeleidster, had me gevraagd of ik nog even wou "blijven hangen" op de afdeling en aangezien ik het toch wel kan combineren met de laatste loodjes van mijn opleiding heb ik maar ja gezegd. Nu donderdag en vrijdag moet ik mijn website en eindwerk gaan verdedigen. Angst is permanent aanwezig en de onzekerheid knaagt aan mij maar terugkeren in de tijd kan niet meer. Ik leg me dus neer bij mijn lot dat nu reeds deels geschreven is.

Vandaag zit ik samen met Ivy op het appartement van de producer Dorothée Van den Berghe. Zij moest vandaag samen met haar man de geluidsman Jan op recce naar Amsterdam. Hun zoontje Yaro had opvang nodig. Ook dit behoort blijkbaar tot de taken van postproductie. De afwisseling is wel aangenaam en het uitzicht, vanop een appartement op de vierde verdieping op het Zaterdagplein in Brussel, is aangenaam doch soms een doorn in het oog: zonnende jongeren, koppels genieten van hun maaltijd op het terrasje rechtover het appartement. Een stagiaire ziet af.

Onze collega Maarten is hier net toegekomen met de lunch wat voor mij het teken is om dit bericht af te ronden.

Tot blogs

Lien

-X-

Lang leve Bobbejaan Schoeppe!

Woensdag 21 mei 2008

Na een dagje "congé" trok ik weer richting Brussel. De reden van de aanhalingstekens is dat ik zelfs op die dag gewerkt heb voor Caviar. Maandagavond had Ivy (Caviar Film) me nog een jobje gegeven voor de nieuwste film van Pieter van Hees. Ik mocht op zoek gaan naar een getunede wagen (liefst BMW cilinder 6). We hadden hiervan namelijk het geluid nodig wanneer deze auto optrekt, remt, slipt enz...dus hadden we er uiteraard ook een ervaren stuntman bij nodig. You know the drill onderhand al: beginnen met persoonlijke contacten, daaropvolgend de bescheiden telefoontjes en eindigen doen we met geobesesseerde stalkingsverschijnselen naar al wie ook maar een teken van interesse toont. Ach ja, zolang we maar resultaat boeken voel ik me nooit schuldig. Blij kondig ik hier dan ook aan dat ik me tot dit punt nog steeds niet schuldig voel en dat ondertussen het desbetreffend geluid opgenomen is. Dank hierbij aan Jan Hooreman en de rijscholen De Zenne en Merelbeke!
Als gevolg van dit jobje krijg ik nu van Ivy de kans om nog meer taakjes voor de film-afdeling uit te voeren. Ik mag haar namelijk helpen bij de voorbereiding van een film van Dorothée Van den Berghe, die ik reeds in een vorige blog aan jullie voorstelde. De film zal "My Queen Karo" heten en zal semi-autobiografisch zijn. Ik mag hotels en vervoer regelen voor de cast, de hotelsheets opstellen en wie weet nog veel meer. Maandag zitten we samen voor deze dingen te bespreken.
Maar ik dwaal dus af van mijn taken op woensdag 21 mei. Onderdeel hiervan was dus wel degelijk de stalking van Jan Hooreman en Jan Deca (de geluidsman verantwoordelijk voor de opname van het geluid). Oh wat was ik gezegend met mijn Jannemannen. Verder heb ik veel gepoold met Babarber en contracten op de server geplaatst voor Marie (Caviar-Film).

's Avonds was het dan uiteindelijk tijd voor het reeds-aangekondigde interview met mijn twee SM-beoefenaars in Antwerpen. Locatie van interview was het festich-café in Antwerpen. Genieten van de stad bij het vallen van de avond; talloze mensen verenigd op gezellige terrasjes, genieten van ijsjes en duveltjes zette ik mijn toeristische sensoren op scherp en zorgde dan vooral het aflaten van deze vaardigheden voor een vertraging van een uur. Het interview verliep zeer goed, in een aangename en gemoedelijke sfeer. Deze twee mensen waren zeer open en begrijpend voor eventuele foute uitspraken van mijn kant. Tijdens het afleggen van het interview was de crew en cast van de film de SM-rechter reeds bezig met enkele shots. Af en toe zag ik dus ook een Veerle Dobbelaere in onderbroek passeren of een ingebonden slavin verschijnen. Na een rood wijntje, enige sigaretten en 1u30 opnamemateriaal vertrok ik richting metro Diamant. Daar aangekomen kwam ik al snel tot de constatatie dat ik mijn laatste trein gemist had. Enige paniek besloeg me maar dank zij mijn uitgebreide vriendenkring en diens uitgebreide studie-interesses kon ik gelukkig terecht op een vriendin haar kot in Antwerpen-Berchem. Gevolg: een korte nacht maar gezellige avond rijker.

Donderdag 22 mei 2008
Vandaag heb ik me vooral bezig gehouden met het zoeken naar hotels en appartementen in Brussel voor de cast van de film "My Queen Karo". Aangenaam jobje en wederom een goede oefening voor mijn Frans en Engels. Het was weer even geleden wat het begin dus moeizaam maakte. Ik heb diep mogen graven om de correctheid te benaderen maar heb uiteindelijk een hele lijst weten te bemachtigen. Snel nog wat inscanwerk en poolparty's en dan richting huis. 's Avond gezellig badmintonnen met wat vrienden, gewonnen natuurlijk . In badminton ben ik namelijk niet te overwinnen. En eindigen deden we met het kijken naar het zo overgehypte programma "Mijn restaurant" in café Den Draver in mijn kotstad Gent. Hierna vond ik dat ik vandaag niet genoeg werk had verricht en begon ik dan maar met het uittypen van mijn interview. En als kers op de taart sloeg ik er ook nog rap een SM-filmpje door. Wees gerust, ik ben niet van plan de niche SM-films te bekijken. Ik spits me dus voornamelijk toe op de films die benaderbaar zijn voor het grote publiek. Ik blijf mezelf verwonderen dat er zoveel films zijn die indirect en direct het onderwerp SM trachten te bespreken. Maakt me uiteraard blij. SM is namelijk geen perversiteit maar eerder een levenswijze. Een wijsheid die nog veel mensen moeten inzien. Hopelijk kan ik met behulp van mijn eindwerk hier verandering in brengen.

Ook even nog vermelden dat ik 's avonds te horen kreeg dat ik zaterdag mee mocht naar Bobbejaanland voor de opname van twee spotjes. Alhoewel ik gepland had een inhaalmanoeuvre voor mijn eindwerk uit te voeren en naar de begrafenis van mijn beste vriendin haar grootvader te gaan, vond ik wel dat ik mijn stageplaats op de eerste plaats moest zetten. Zo gezegd, zo gedaan! Ik hou jullie op de hoogte van mijn dagje Bobbejaanland.

Vrijdag 23 april 2008
Vandaag moest ik dus mijn dagje congé goedmaken door aanwezig te zijn op mijn stageplaats. Helaas had ik mij 's morgens serieus overslapen, hoogstwaarschijnlijk als gevolg van mijn adrenalinestoot de avond ervoor. Ik dacht dan maar een mailtje te verzenden naar mijn stagebegeleidster Yolanda om haar dit te melden en om voor te stellen van op mijn kot te werken voor Caviar. Veel van mijn werk omvat toch het mailen en opbellen van personen. Een pijnpunt voor mijn internetlimiet en GSM-rekening maar daar moet ik dan maar aan denken voor ik tot 2u 's nachts opblijf. Ondertussen had ik ook mijn reistraject uitgestippeld voor de volgende dag: één tram, twee treinen en één bus zouden me richting Bobbejaanland in Kasterlee moeten brengen. En oh ja, het opstaan om kwart na 5 niet vergeten vermelden zal deze klus zeker en vast bemoeilijken.

Zaterdag 23 mei 2008
Verbaasd van het feit dat ik er uitgeraakte om kwart na 5 kon de dag niet meer stuk. Een tram, twee treinen en één bus later bevond ik mij dan ook op de parking van Bobbejaanland. Ondertussen reeds een heel leven beleefd: dronkemannen al slapend op de treinbanken, dronken jongeren met de Jupiler nog in de hand...I've been there.
Hoe kan ik in godsnaam een waarheidsgetrouwe synthese neerschrijven van een draaidag van 16u...wetende dat syntheseren totaal geen persoonlijke sterkte is. Laat ik maar beginnen met het omschrijven van mijn hoofdactiviteit. In kwam toe en Peter, de production-assistent, vertelde me dat ik de figurantendoorstroming mocht verzorgen. Er werden dus vandaag twee filmpjes gemaakt: één voor de reclame van Bobbejaanland zelf (Zomerse Zondagen) en één voor de reclame van een nieuwe attractie (The Banana Battle) waar heel veel water aan te pas kwam. In de voormiddag, en dit tot 14u waren we vergezeld van een groep van 15 figuranten. Deze moesten op verschillende momenten klaargestoomd (geschminkt en gestyled) worden en naar de set gebracht worden. Hiervoor hadden we gelukkig walkie-talkies en wagentjes (vergelijkbaar met wagentjes op golfterreinen) om deze job te vergemakkelijken. Ik was dus gecentraliseerd in de caterruimte waar de figurantenpost en de kleedpost geplant was. In tegenstelling tot de twee vorige opname van spotjes had ik vandaag echt wel mijn handen vol. Tel maar eens een crew van 15 man en een figurantengroep van 30 personen samen en hierbij ook hun knorrende magen en dan weet je wel wat ik bedoel. Toch vond ik het een zeer aangename draaidag. De beste tot nu toe. En dit maakte de 16 draaiuren een heel stuk meer verteerbaar. Voor de opname van het spotje voor de nieuwe attractie vreesden we nog even onderkoeling bij sommige van onze figuranten (één ervan, een ambulancier in het echte leven, was reeds opgestapt bij misbegrip van zijn ervaringswijsheid-wat neerkomt op het feit dat wij doorgingen tot we het perfecte shot hadden en de figuranten dus natter en natter werden, kouder en kouder aanvoelden, blauwer en blauwer aansloegen en meer en meer begonen te klagen en dan nog de merde dat de soep op was, darn). De spot was dan toch uiteindelijk, zelfs met vervroeging, ingeblikt en de flessen wijn en de jupilerkes konden gekraakt worden. Enorm charmerend vond ik de laatste oproep die ik doorheen mijn walkie-talkie te horen kreeg: "We zien u graag Lien". Daarvoor geef je toch uiteindelijk een vrije zaterdag op (maar hopelijk geen deadline voor een eindwerk..hm angst bekruipt me).
Vandaag zijn we zondag en heb ik van een heel weekend nog geen één van mijn vrienden gezien en mijn thuisfront nog niet bereikt. Ik zal dus een oplossing mogen zoeken voor mijn tekort aan handdoeken en washandjes, eten, enz..maar prehistorische taferelen schrikken mij gelukkig niet af en geuren kunnen nog steeds niet via internet doorgestuurd worden, yesyes!
Tot blogs!

Lien

-X-

Hoeeera de NMBS staakt!

Weeral een tijdje geleden maar ondanks het feit dat wij stage hebben, en dus geen examens in het vooruitzicht hebben zijn het toch dolle dagen voor de laatstejaars Communicatiemanagement. Binnen 2 weken moeten we namelijk een eindewerk indienen. En alsof dit naast onze stage en dit blogje nog niet genoeg is moeten we dit eindwerk kunnen presenteren op een volledig onderbouwde website. Op die website moet ook een stageverslag komen, enz...voor sukkels die verjaren in de maanden mei/juni (waaronder ikzelf dus) valt hier weer geen verjaardag te vieren, het 5e jaar reeds op rij weeral!

Oké na mijn korte inleidende klaagmuur tijd voor goed nieuws! Vandaag heb ik onverwachts een dagje congé dankzij de NMBS...Zeg nu nog eens dat de overheid niets doet voor ons!? Ik heb tijdens mijn stage mijn rijbewijsloze lot reeds ettelijke malen beklaagd maar vandaag win ik hierdoor wel het groot lot. Alhoewel ja, ik hoef echt wel niet te overdrijven hoor. Ik mag vrijdag wel optrekken naar Brussel, want dan staakt de NMBS helaas niet meer. Wel jammer, aangezien ik een afspraak had voor een interview. Maar flexibel als we zijn en ook verondersteld worden te zijn (evaluatiecriteria) zal ik deze afspraak maar braafjes verschuiven en hopen dat mijn doelgroep me hierin volgt.

Een dagje congé in het midden van de week in plaats van op de gebruikelijke vrijdag brengt wel heel wat voordelen mee: ik kan eindelijk eens boodschappen gaan doen én eten! Normaal gezien kom ik in de week maar rond 20u op mijn kot toe...winkels toe, frigo leeg, lien uitgemergeld, je kent dat wel. Maar straks ga ik mij eens heerlijk verwennen in de winkel, mandje vullen (uiteraard met 365-producten aangezien ik best wel gierig ben of laat ik eerder zeggen economisch indien mogelijk-en er zijn veel mogelijkheden). De rest van de dag zal ik vullen met naar De Post gaan, naar Sensoa gaan (documentatiemateriaal ophalen voor eindwerk), naar onze geliefde mediabibliotheek gaan voor nog enkele artikels op te halen over sadomasochisme. Ik had ook gepland om nog snel even de kapper binnen te springen. Ik had vorige week vrijdag een afspraak en was best wel tevreden, maar ben je dat niet altijd als je net van bij de kapper komt. Tot je het zelf eens wast...er moeten dus nog enkele wijzingen aangebracht worden om mezelf weer haarpiekfijn te voelen.

Misschien nog een klein woordje over mijn stage: de spotjes blijven zich voortproduceren. Vorige week werd het spotje van Cera ingeblikt, waarvoor ik dus enkele figuranten had moeten zoeken. De weg was lang en moeizaam maar het doel heiligt de middelen hoop ik. Blij dat dit spotje achter de lens is! Vorige week heb ik ook de dialooglijsten van de nieuwe film van Pieter van Hees mogen uitschrijven. Was best wel leuk, zeker ook omdat ik de film zo mocht bekijken in avant-avant-première. ZALIGE FILM trouwens! Dit wordt er eentje om meerdere malen te bekijken, dit voel ik in mijn dikke teen. Daarnaast heb ik veel moeten kopiëren en inbundelen, maar aangezien dit de eerste keer was in de twee maand dat ik nu al stage loop bij Caviar, maalde ik hier niet om. Ik heb uiteindelijk nog leren werken met het inbindmachine ook, wat toch ook niet onbelangrijk is. Een van de werkjes was trouwens: presentatieboekjes maken van de scripts van één van de films waarmee de filmcrew van Caviar naar Cannes mee vertrok (jawel de happy bastards mochten zich even sterren famen en tussen de beroemdsten op aarde vertoeven) in B2-formaat. Helaas, was het niet mogelijk om een A4-blad onmiddelijk om te zetten in B2-formaat met als gevolg==>snijmachine (kan ik ondertussen ook al goed met werken). Recto-verso mét de juiste bladindeling lukt ook al niet ==>nog meer snijwerk. Maar het resultaat was oké, ondanks de vele omwegen.

Gisteren was er ook een drink bij Caviar voor het inzetten van de opnames van de nieuwe film " De SM-rechter". De hele crew en cast was uitgenodigd. Het was leuk om eindelijk nog eens iets te kunnen doen met mijn mede-stagiaire Barbara. Wij samen, met de stagiaire opnameleider, hebben ons ware feesttalent benut en zo de keuken omgetoverd in een heuse discozaal! Rond 18u kwam het eerste volk toe en sta me even toe te zeggen dat ik me al helemaal in de SM-sfeer voelde, kinky!
Ik heb ook direct een korte kennismaking kunnen maken met 2 SM-beoefenaars die ik morgen ga interviewen. Deze baten een SM-bar in Antwerpen uit en zijn dus de ideale slachtoffers voor mijn dictafoon.

Momenteel heb ik nog geen taken in het vooruitzicht, wat ik altijd demotiverend vindt. Maar hopelijk valt er morgen wel iets uit de bus.

Eindigen doe ik met een euforisch berichtje: het spotje van Sensoa-dat drie weken geleden opgenomen is-staat on line! Geniet maar allen mee van het resultaat of neem een kijkje op de hiervoor-speciaal-ontworpen site van "The First Gay" met in de hoofdrol onze musicalacteur van Brighton, die helaas zelf geen homoseksueel is.
http://www.thefirstgay.com/

En wat nou met die kemels Lien...?!

Zoals beloofd...bloggen tot de dood!

De titel alleen al zal velen zover gekregen hebben om verder te lezen dan het uitroepingsteken..wie mij namelijk een beetje kent weet dat ik zo nu en dan de bal nogal eens verkeerd sla; brand veroorzaken, kinderen achterlaten op de schaatsbaan, aankondigingen van verrassingsfeestjes doormailen naar het feestvarken in kwestie, taartdozen in fietszakken laten zitten en laten gestolen worden...reeds allemaal de revue gepasseerd. Gelukkig bezit ik ondertussen wel de beste noodoplossingvaardigheden...elke medaille heeft gelukkig een keerzijde!

Maar wat heeft de andere zijde van de medaille nu al veroorzaakt op mijn stageplaats? Sta mij toe jullie mee te nemen op SOS Caviar (en dit van heden naar verleden)

• Vorige week waren Barbara en ik aan het genieten van onze namiddagse poolparty toen er opeens een "vreemde man" de keuken binnenkwam. Ondertussen heb ik mij al de gewoonte gemaakt om personen uit die categorie te begroeten met ofwel "hallo" of "bonjour". Ik baseer me op het uiterlijk om te kiezen tussen de twee voertalen bij Caviar. De desbetreffende persoon leek me dus best Franstalig, vandaar dat ik opkeek en hem begroette met "Bonjour". Hierop knikte deze meneer...aha dacht ik; mission accomplished, wat doe ik dat goed! Ondertussen had ik al in het ootje dat Barbara stiekem in het vuistje aan het lachen was. Ze zal wel vals gespeeld hebben achter mijn rug, dacht ik. Niets was minder waar: Ik citeer Barbara"Waarom zeg jij Bonjour tegen onze baas?". Kemel n°1 op een dienblaadje gepresenteerd. Een uitleg heb ik trouwens altijd. Bij Caviar zijn er namelijk 3 bazen, waarvan ik er twee 'ken' (komt neer op: al woorden met gewisseld) en ook hérken. De derde nu ook!
• Diezelfde week heb ik de eer gehad om met de meest onbeleefde vrouw ooit een telefoongesprek te voeren (en als kers op de taart: in het frans). Ter voorbereiding van de reclamespots moet ik voornamelijk figuranten zoeken. Sinds enkele maanden is er ook een database aangemaakt waarin al heel wat figuranten opgeslagen zitten en waarin nog meer figuranten in de toekomst moeten opgeslagen worden (foto's van mijn bureaudecoratie: mappen figuranten, volgen!). Sommige zijn aangesloten bij castingbureau's en andere dan weer niet. Blijkbaar had die ene "andere" die ik reeds gestrikt had naar haar bureau gebeld om dit te melden. Gevolg: een boze mevrouw X die me toch wel even uit mijn stuk heeft geslaan. Al bij al denk ik dat ik het er goed van af heb gebracht, me goed heb verdedigd en dit zonder mijn elementaire beleefdheid de rug toe te keren, wat niet kan gezegd worden van mevrouw X. Ik heb ze wel nadien nog doorverwezen naar één van de bazen...die trouwens nog geen teken van leven van mevrouw X heeft bespeurd, maar ik beloof mijn taak als souffleur te vervolledigen.
• Enkele weken terug was ik wederom de casting voor een spotje voor 11-11-11 aan het verzorgen. Ik heb rondom mij heel wat stapeltjes liggen (in mijn hoofd geordend, op mijn bureau nogal rommelig): gecontacteerde personen die niet kunnen, gecontacteerde personen die nog iets moeten laten weten, nog te contacteren personen, gecontacteerde personen die heel grof waren, enz...Bovenaan de stapel "nog te contacteren personen" lag een zwarte jongeheer die zonder de hulp van Kurt bijna ging verrast worden met een telefoontje van mij...ware het niet dat hij de frontzanger van Starflam was, waar Caviar in het verleden trouwens een "sausje" met heeft voorgehad. Algauw had ik een nieuw stapeltje op mijn bureau: black list!
• Ik heb trouwens nog andere ondertussen-bekende-acteurs en actrices gecontacteerd, waarvan ik eerlijk waar niet wist dat ze bekend waren. Ikzelf kan enkel televisie kijken met antenne, kijk dus enkel naar één en Canvas/Ketnet, waardoor ik opkomend talent en dergelijke simpelweg niet ken..alweer een uitleg, doch aanvaardbaar.
• Een van de eerste weken waren ik en Barbara weer bezig met ons namiddagse poolparty toen twee mannen de keuken binnenliepen. Na de gewende "hallo" (duidelijk Vlamingen) gingen we verder in op ons spel. Opeens vroeg één van beide of we niet geïnteresseerd waren in een duospel. Eenmaal vertrokken vond ik dat het tijd werd om de breek-het-ijs-zin boven te halen: "Werken jullie hier momenteel als freelancer?". Bij Caviar zien wij geregeld nieuw, onbekend volk over de vloer komen: monteurs, regisseurs, mensen van de reclamebureau's, enz...die tijdens de productie en ervoor en erna sporadisch bij Caviar te bespeuren zijn. Deze twee personen liepen daar ook zo af en toe, vandaar dus mijn introductievraag. En weer kreeg ik een deftig antwoord: ja zo kun je het wel stellen, zei persoon 1, wij zijn hier nu toch al een tijdje voor een productie bezig. Niet veel later was het spel gedaan en merkte ik alweer een Barbara-al-lachend-in-het-vuistje op toen ik me omdraaide...blijkbaar had ik zonet kennis gemaakt met de regisseur/scenarist en monteur van de film Linkeroever: Pieter Van Hees en Nico (de beste monteur van België, zo zegt Pieter). Dit foutje heb ik gelukkig reeds goedgemaakt bij beide heren. Ik liet hun weten dat ze heus niet zo bescheiden moesten zijn. Toch vonden zij van wel. Zo zie je maar: dit ook zijn maar gewone mensen die 3 à 4 maal per dag het kleinste kamertje van het huis opzoeken en huilen met de begrafenis van Florreke in Thuis.

Verder ben ik natuurlijk ook al te laat gekomen, heb ik in een haast bijna de vloer gekust, poolballen de grond doen optuimelen, melk vergeten kopen voor een draaidag, vreselijk frans gepraat aan de telefoon waardoor de persoon in kwestie ophing, personen mét ochtendhumeur te vroeg opgebeld en zodoende wakker gemaakt, schoenen die een maat te klein zijn en centimeters hoog zijn aangedaan voor een volledige dag met als gevolg een rode aankleding van het interieur van mijn schoen (nee geen ketchup, aj), enz...de lijst zal zeker en vast naar het einde van mijn stage aangevuld kunnen worden.

Kort nog even een woordje over het begin van de nieuwe week: weinig werk gehad vandaag. In eerste instantie beloofde het nochtans een drukke dag te worden (ik had vorige week een briefje op mijn bureau liggen met daarop: Geert en Lien, ik heb jullie een hele dag nodig op 5/05-belangrijke PPM-postproductiemeeting). Helaas heb ik daar niets van gemerkt...alhoewel tegen het einde van de dag komen ze steevast met werkjes af: klein vertalingsken.. Ik heb het dan maar meegenomen naar huis, aangezien ik morgen niet op mijn stageplaats ben. Ik ga er hier dadelijk mijn werk van maken (gelukkig niet veel).

Zo, nu jullie de harde bewijzen hebben dat Lien nog steeds Lien is, kunnen we allemaal met een gerust hart slapen gaan. Ikzelf zal hoogstwaarschijnlijk nog even een flater begaan maar haal jullie wel in hoor!

Groetjes vanuit het grootste boerengehuch op aarde Ottergem en tot blogs!

Lien
-X-

The first Gay

Oké mannen...twee weken voorbijgegaan zonder iets van nieuws: schaam op mij, inderdaad!!

Alhoewel het zeer drukke weken geweest zijn, kan ik wel in een aantal zinnen (soms lukt me dat) samenvatten wat mijn taken waren. Ik had misschien al eerder gezegd dat ik mee mocht helpen aan een spotje voor Sensoa: homoseksuele figuranten zoeken (nog hilarischer dan een alienkostuum zoeken), een gepaste Playboy Mansion voor ons "hoogstaand" volk zoeken (nooit gedacht dat je dan uiteindelijk in Dendermonde terechtkomt), eten verzorgen, enz...(ik eindig een opsomming vaak met enz...ook al is er geen vervolg, is het het einde van de opsomming, een punt daarna is zo onlogisch, niet?) Dit is dus waar ik me in de week van eind april mee "stil" gehouden heb..al moet ik toegeven dat de zoektocht niet zo makkelijk was. Vier dagen voor opnamedag nog een holebicafé opzoeken om homootjes te gaan optrommelen, je moet het er dan ook maar voor over hebben ;-) Gelukkig was ik niet alleen, waren de jongens achter de bar zeer behulpzaam en was het volk helemaal niet "kinky" maar eerder "trendy". Nu ja, beloofd is beloofd; we zullen moeten teruggaan!

En maandag 28 april kon onze First Gay dan eindelijk uit de kast komen en homoseksualiteit uitvinden. We hebben op vier verschillende locaties opgenomen, beginnende om 7u en eindigend om 21u, wat -geef nu toe- een redelijk opgedreven tempo is van draaiwerk! Verbluffend trouwens hoe sterk onze homoseksuele Hugh Heffner (een Britse musicalzanger en deel uitmakend van de 40% heteroseksuelen die Brighton nog telt)op de Amerikaanse legende leek. De laatste shot was er ééntje in een bruin dorpscaféetje, dewelke we dan ook bezegeld hebben met een bruin dorpsdrankje (of iets dergelijks).
And again CUT en op naar het volgende!

Tijdens mijn voorbereidingswerk van de spot voor Sensoa hield ik me ook bezig met figuranten bijeentrommelen voor de casting day die georganiseerd werd voor de spot van Cera. Deze zal opgenomen worden op 15 en 16 mei, dus kon ik niet anders dan multi-tasking toepassen. Heel veel volk heb ik niet bij elkaar kunnen krijgen, daarom ook dat deze week (vandaag: zaterdag) een tweede casting day plaatsvond. Deze week mocht ik dus mijn pad van vorige week verder bewandelen...en meer succesvol mag ik wel zeggen.

Ik heb ook nog een permanent taakje gekregen van Peter De Maegdt (Caviar Film): het VAF-dossier updaten (voor in mijn vrije momenten?!).

Dinsdag mocht ik ook mee om een maquette op te nemen voor Jupiler Blue. Dit komt er op neer: een testopname die je maakt om de job binnen te krijgen...én de job is binnen! Deze opname was in Antwerpen: de eerste met Tom Waes (een echte professional) en de tweede met toneelacteur Wim Willaerts in de Antwerp Bowling (de eigenaars waren gelukkig zeer bereidwillig, met dank!). Vertragingen en dergelijke moeten er helaas ook bijgenomen worden met als gevolg dat ik pas om kwart voor elf 's avonds thuis was. Niet dat mij dit deert.

En zo waren twee weken weer voorbijgevlogen. Ondertussen voel ik me al enorm op mijn gemak bij Caviar. Ik vind het echte een leuke werkomgeving om mijn stage te vervullen. Stiekem hopend op meer sluit ik mijn blog van de week maar af, belovend vaker te bloggen!

Tot blogs!

Lien

-X-

De volgende dag

En we gaan de tweede maand in...

Een maand is reeds om, zonder dat je het beseft. Als ik nu terug kijk op wat ik reeds verwezenlijkt heb, meegemaakt heb, geleerd heb...lijkt dit niets op zich, maar ik weet ik wel dat ik later (als ik het allemaal in een ander daglicht zal bekijken) wel zal inzien dat het toch wel al een leerzaam proces geweest is.

Ik heb tenslotte toch al de kans gehad om de sfeer op alle drie de afdelingen van Caviar (lab-TV-film) op te snuiven, en dit op een maand tijd. Voor Caviar Film heb ik voornamelijk vertalingen gedaan van het duits naar het nederlands voor een nieuwe (prachtige) reeks, die binnenkort op TV zal verschijnen. Voor Caviar TV hebben we mogen meemaken hoe een programmaconcept van de grond af wordt opgezet: de research dus. Of er uiteindelijk een programma van zal komen, of zelfs nog maar een format, mag Joost wezen. I've been there, haven't I?!
En voor Caviar Lab uiteindelijk (reclame) heb ik tot nu toe het meeste werk verricht.

Dit laatste is ook naar de toekomst toe mijn grootste hoofdtaak: figuranten zoeken, contacteren, enz...

Vorige week werd ik gebrieft over een spotje voor Sensoa. Benodigdheden: een grandioos luxueus huis à la "Playboy Mansion" van Hugh Heffner, homoseksuele personen tussen de 18 en de 30 jaar...de kitsch kon niet op! De spot zal een parodie zijn op de playboytoys van Hugh Heffner en kadert in de nieuwe campagne van Sensoa "Safe Sex". Dit was ook één van de redenen waarom ik vrijdag ook mocht optrekken richting Brussel (plus het feit dat ik mij woensdag had overslapen en pas om 11u15 op mijn stageplaats was aangekomen). In de voormiddag was ik in de omstreken van mijn eigen thuis nog een potentieel Playboy Mansion-huis gaan fotograferen om daarna de foto's de dodelijke controle te laten ondergaan én helaas...not good enough!

Naast Sensoa ben ik al enkele weken aan het helpen bij de voorbereiding van een spotje voor 11-11-11. Hiervoor zijn we op zoek naar figuranten van alle leeftijden, huidskleuren en dit zowel mannelijk als vrouwelijk. Deze tekst kan ik reeds van voren naar achteren, van links naar rechts, van onder naar boven én in het frans, engels, duits én mijn moedertaal nederlands aframmelen.

Opvallend bij postproductiewerk is het aantal keren dat je je persoonlijke contacten/vriendenkring/familie moet aanspreken. Ik heb al praktisch elke dag kunnen telefoneren of mailen met vrienden van me én dit legaal (professionele redenen). Toch slaag ik er steeds in om ondertussen ook op de hoogte te raken van de huidige opgedoken roddels, én zelf natuurlijk ook de geruchtenmolen draaiende hou.
Bij deze wil ik mij dus even excuseren aan de mensen die ik eventueel in de afgelopen weken gestoord, geïrriteerd,enz...heb. Mille fois mes excuses.

Met mijn copain Frans gaat het anders ook niet slecht. Ik moet dagelijks meerdere malen in het frans mijn uitleg doen aan de telefoon. Een voordeel is natuurlijk dat de tekst vaak hetzelfde inhoudt. Een nadeel is dat de reacties dan weer steeds verschillend zijn. Vandaag nog contacteerde ik iemand met de vraag om te figureren in het spotje van 11-11-11 en kreeg ik te maken met een-sta mij toe dit zo te zeggen-ongelikte franse boer! Nadat ik mijn uitleg had gedaan, in toch wel deftig verstaanbaar frans, mocht ik aanhoren dat "Caviar n'est pas une grande boïte hein" is...én hoor nu: ik voelde me praktisch persoonlijk beledigd (de organisatiecultuur heeft duidelijk reeds mijn hart en bloedvaten bereikt). Mijn antwoord was dan ook "Ben, ce n'est pas vrai, mais soit...maar helaas kreeg ik niet de kans om de rest van mijn zin (si vous n'avez vraiment pas l'envie ou l'intérêt pour figurer, c'est ne pas grave) af te maken. Meneertje ongelikte boer en zijn telefoonhaak waren me te snel af. Man man man, wat had ik een zin om zijn fiche te doorscheuren...maar ik heb me er gelukkig boven gezet. Mezelf mentaal motiverend met de woorden "wees de sterkste" zag ik langzaam aan de fiche langs de ijzeren haken in de map verdwijnen...én weg was Meneer Sohato.

Ondertussen heb ik ook de deuren van de Tour & Taxis-wagens definitief achter mij toegetrokken. De vraag die spontaan bij iedereen naar boven komt is: "Zijt ge betrapt?". Maar zo'n spannende avonturen laat ik graag over aan mijn Berlijnse maatje Femcy en de Duitse metro's. Ik mag dan aangevangen zijn met de idee: "wie niet waagt, niet wint" of nog beter "het doel heiligt de middelen", maar ben gestopt met de realisatie: "welk recht heb ik deze dienst mij toe te eigenen". Ach ja, het waren mooie tijden met de veilige chauffeurs, de lekkere stoffen zeteltjes van de mercedeswagentjes en Radio Nostalgique op de achtergrond...aan alle mooie liedjes komt nee niet een einde, maar de start van een cover. De chauffeurs van de MIVB zijn ook niet mis, én mijn dagelijks wandelingetje door het park van Brussel Noord s'avonds doet me altijd weer met een glimlach de trein opstappen richting kotje. Een gezonde geest in een gezond lichaam.

Tot blogs!

Lien

-X-

Lien meets Samson

Wederom zouden vele dingen de oorzaak kunnen geweest zijn van mijn tijdelijke afwezigheid...lees hier de énige echte reden:

Week 4 kan ik maar op één manier stigmatiseren: druk! Maar hé, zo heb ik het graag, toch?!



Dinsdag 8 april 2008



Ik wist dat week 4 de week was dat ik mee mocht op opname voor een spotje van Euroclear. Op dinsdag vond dan effectief de preproductie-meeting plaats. Euroclear is een internationaal bedrijf dat zich bezighoudt met transactie van securities. Het rekruteringsspotje had dan ook als bedoeling nieuwe mensen aanwerven. Ik mocht op zoek gaan naar een glazen plaat, extra figuranten (2 Indiërs en 2 Afrikanen, mannelijk en vrouwelijk van beide). Het tempo begon gestaag maar naarmate de dag vorderde beheerste het tempo mijzelf in plaats van omgekeerd. Daarnaast hield ik me ook nog bezig met andere taken: administratiewerk Marie, festivalagenda Ivy, research figuranten spot 11-11-11...het was een dagje van uitersten.



Toen ik om 19u dan eindelijk op de trein zat, mocht ik in mijn persoonlijke kringen mijn evenementencommunicatieskills ook nog even botvieren. Enkele maanden geleden hadden we ons ingeschreven voor een quiz in ons stamcafé Den Draver (dat zich rechtover mijn kot bevindt -kwestie van even reclame te maken: het énige café in Gent nog waar de pinten 1,40 euro kosten en de rijkelijk-vloeiende-amaretto slechts 1,65 euro kost, waar de cafébazin nog tijd maakt om haar klanten te leren kennen, waar je kan kickeren en dartsen en waar in groep naar Temptation Island gekeken wordt-we all love Gringo, yes we do!). Wel nu, we hadden jammerlijk genoeg even over het hoofd gekeken dat die welbepaalde quiz dinsdag 8 april doorging, en dit te beginnen om 20u. 's Morgens bracht ik snel de teamleden op de hoogte (opdat ze zich een beetje konden schikken naar deze plannen) maar zonder resultaat: ik kreeg geen reactie en werd lastiger naarmate de uren verstreken. Tegen 's avonds had ik nog steeds niet veel reactie gekregen en mocht ik nog beginnen zoeken naar surrogaat-quizers. Uiteindelijk hadden we een ploegje van 3 gevormd en kon de quiz beginnen. Even lachen met de presentator die Quinten Tarantino uitsprak als Kwintein Tarantino, vette prijzen in ontvangst nemen (gratis etentje in De Gregorio-snackbar rechtover Den Draver- ter waarde van 6 euro en om half 3 kon ik dan -redelijk versleten- de dag beëindigen. Oh ja, we zijn zwaar verloren maar hadden dan ook het excuus dat we met een man minder waren, dus daar maalt geen kat om!



Woensdag 9 april 2008



Nog steeds redelijk versleten kroop ik maandagochtend uit mijn bedstee om in een traag tempo mij te begeven richting station. Met het vooruitzicht van de opname de volgende dag, wist ik dat het een zware dag ging worden. Toen ik rond 11u een telefoontje kreeg van Producer Malin met de melding dat ze grieperig was en het bureau niet kon halen, kreeg ik dan ook mijn bevestiging van deze gedachte. We moesten het maar doen met de modere informatietechnologieën: mailen, bellen, sms'en en de nodige storingen eveneens (tegen 's avonds werkte de printer opeens niet meer en dat terwijl ik de presentatiemapjes voor de crew nog moest kopiëren ==>grootste stressfactor tot nu toe!).

De glazen plaat moest eveneens nog opgehaald worden. Dit op zich was wel een avontuur: een glazen plaat vervoeren in een VW, met open dak op de grote baan, aan 90km per uur, om uiteindelijk in zijn totaliteit naar Caviar te krijgen. Afgezien van een klein versnipperd hoekje bij het op de grond plaatsen waren ik en Youri (opnameleider spot) best trots op onzelf.



De volgende stop was de Colruyt: de kraft (dit is te vergelijken met een verwentafeltje voor de crew ==> drank, koekjes, ferrero rochers, mellocakes, fruit, twix, snickers, enz...). Met twee mooie briefjes van 50 euro vertrokken en met 0,46 cent en de volledige kraftlijst teruggekomen. Een tweede gevoel van trotstheid borrelde in mezelf naar boven!



Terug achter mijn pc-zittend kon de druk op de ketel beginnen: Malin belde met nog een aantal kleine taakjes (o.a. presentatiemapjes crew -een taakje dat ik uiteindelijk mee heb genomen naar huis waar de printer ook faalde- wegbeschrijving naar de studio - en ik en Mappy zijn niet de beste maatjes). Tegen 19u45 vertrok ik nog steeds natrillend van zenuwen richting station. Om 21u15 kwam ik toe in mijn thuisstad en was het enige wat nog troost kon brengen: een goed pakje frieten van het beste frituur van Gent De Frietketel (wat ben ik toch een goede vertegenwoordigster voor mijn buurt), vergezeld van wat gezelschap.



Oh ja, vergeet ik nog te vermelden dat ik vandaag ook de pers (harig stuk Samson waarmee het geluid wordt opgenomen) mocht hanteren. Werner moest me wel verschillende keren advies geven en bijsturen maar uiteindelijk was de auditie (figurant voor spotje van Stella die auditie kwam doen) ingeblikt!



Donderdag 10 april 2008



Opnamedag! Vandaag was dus de dag dat het spotje van Euroclear opgenomen werd. Er waren meer bepaald twee versies: één versie met een mannelijke acteur (die in de voormiddag opgenomen werd) en één versie met een vrouwelijke actrice (gepland in de namiddag-lees: avond!).
's Morgens richting Brussel Noord, nog even de Delhaize (die gelukkig al open is vanaf 8u) binnenspringen voor kratje melk, tram richting VRT-gebouwen, liftje met Malin en aankomst in Mic-Studio in Woluwe. So far so good.

Aangekomen in de studio trok ik eerst mijn ogen eens goed open om alles te observeren, waarna ik de mapjes voor de crew samenstelde. Volgende klusje was de bleukey-vloer (lees: vloer geverfd in het blauw), die door de vele voetstappen reeds smerig was geworden, proper maken samen met Kurt de regisseur.

Na vele uren van afwachten (vele mensen konden de locatie niet vinden of stonden in de file waardoor we al snel een achterstand van 2 uur hadden) kon de eerste screen opgenomen worden. De mannelijke acteur was een droom om mee te werken: blokken engelse tekst van 6 regels tegelijkertijd konden ingeblikt worden. Hij voelde zelf aan wanneer een shot minder goed verlopen was en vulde persoonlijk aan waar nodig, of herbegin op eigen initiatief waar nodig. Wonderful! Ondertussen had ik ook de productieleiding toegewezen gekregen en onderging ik die dan ook maar in volledige onwetendheid. Op het einde van de dag werd me dan toch uiteindelijk duidelijk wat dit inhield: zorgen dat de crew het op alle momenten zo aangenaam mogelijk naar hun zin hebben (altijd koffie klaar hebben staan, zorgen dat de deuren altijd gesloten zijn, de vloer proper maken als dit nodig is; zorgen dat de praktische kanten vervuld zijn).

Daarna was het aan de beurt van de vrouwelijke actrice Isolde. Door technische problemen had ze haar tekst niet kunnen instuderen, waardoor ze letterlijk geen zin kon onthouden. Algauw hadden we onze achterstand van enkele uren-die we ondertussen ingehaald hadden- weer ingehaald. Om 21u was het spotje dan uiteindelijk opgenomen en konden we beginnen opkramen.

Een opname van, zij dit nu een spotje/film/TV-programma, leek mij vroeger (voor ik deze wereld betrad) altijd zo romantisch. Nu besef ik dat dit eigenlijk een zeer technisch proces is. Waar een stage al niet goed voor is.

Toch ook nog even vermelden dat Youri op het einde van de dag er nog in geslaagd is zich te snijden aan de glazen plaat, waar hij en effet dan ook nog zoveel moeite voor heeft moeten opbrengen om deze aanwezig te krijgen. Na een halse rit met open koffer in de VW op de grote baan tegen 90km per uur, een veilige landing in de burelen van Caviar bleek de volgende morgen dat de conciërge er in geslaagd was de glazen plaat alsnog te breken. Take two van "Youri en de avonturen met zijn VW" kon dus opgenomen worden, met succes trouwens.

And CUT! Opname geslaagd...

Tot blogs

Lien

-X-