maandag 5 mei 2008

En wat nou met die kemels Lien...?!

Zoals beloofd...bloggen tot de dood!

De titel alleen al zal velen zover gekregen hebben om verder te lezen dan het uitroepingsteken..wie mij namelijk een beetje kent weet dat ik zo nu en dan de bal nogal eens verkeerd sla; brand veroorzaken, kinderen achterlaten op de schaatsbaan, aankondigingen van verrassingsfeestjes doormailen naar het feestvarken in kwestie, taartdozen in fietszakken laten zitten en laten gestolen worden...reeds allemaal de revue gepasseerd. Gelukkig bezit ik ondertussen wel de beste noodoplossingvaardigheden...elke medaille heeft gelukkig een keerzijde!

Maar wat heeft de andere zijde van de medaille nu al veroorzaakt op mijn stageplaats? Sta mij toe jullie mee te nemen op SOS Caviar (en dit van heden naar verleden)
  • Vorige week waren Barbara en ik aan het genieten van onze namiddagse poolparty toen er opeens een "vreemde man" de keuken binnenkwam. Ondertussen heb ik mij al de gewoonte gemaakt om personen uit die categorie te begroeten met ofwel "hallo" of "bonjour". Ik baseer me op het uiterlijk om te kiezen tussen de twee voertalen bij Caviar. De desbetreffende persoon leek me dus best Franstalig, vandaar dat ik opkeek en hem begroette met "Bonjour". Hierop knikte deze meneer...aha dacht ik; mission accomplished, wat doe ik dat goed! Ondertussen had ik al in het ootje dat Barbara stiekem in het vuistje aan het lachen was. Ze zal wel vals gespeeld hebben achter mijn rug, dacht ik. Niets was minder waar: Ik citeer Barbara"Waarom zeg jij Bonjour tegen onze baas?". Kemel n°1 op een dienblaadje gepresenteerd. Een uitleg heb ik trouwens altijd. Bij Caviar zijn er namelijk 3 bazen, waarvan ik er twee 'ken' (komt neer op: al woorden met gewisseld) en ook hérken. De derde nu ook!
  • Diezelfde week heb ik de eer gehad om met de meest onbeleefde vrouw ooit een telefoongesprek te voeren (en als kers op de taart: in het frans). Ter voorbereiding van de reclamespots moet ik voornamelijk figuranten zoeken. Sinds enkele maanden is er ook een database aangemaakt waarin al heel wat figuranten opgeslagen zitten en waarin nog meer figuranten in de toekomst moeten opgeslagen worden (foto's van mijn bureaudecoratie: mappen figuranten, volgen!). Sommige zijn aangesloten bij castingbureau's en andere dan weer niet. Blijkbaar had die ene "andere" die ik reeds gestrikt had naar haar bureau gebeld om dit te melden. Gevolg: een boze mevrouw X die me toch wel even uit mijn stuk heeft geslaan. Al bij al denk ik dat ik het er goed van af heb gebracht, me goed heb verdedigd en dit zonder mijn elementaire beleefdheid de rug toe te keren, wat niet kan gezegd worden van mevrouw X. Ik heb ze wel nadien nog doorverwezen naar één van de bazen...die trouwens nog geen teken van leven van mevrouw X heeft bespeurd, maar ik beloof mijn taak als souffleur te vervolledigen.
  • Enkele weken terug was ik wederom de casting voor een spotje voor 11-11-11 aan het verzorgen. Ik heb rondom mij heel wat stapeltjes liggen (in mijn hoofd geordend, op mijn bureau nogal rommelig): gecontacteerde personen die niet kunnen, gecontacteerde personen die nog iets moeten laten weten, nog te contacteren personen, gecontacteerde personen die heel grof waren, enz...Bovenaan de stapel "nog te contacteren personen" lag een zwarte jongeheer die zonder de hulp van Kurt bijna ging verrast worden met een telefoontje van mij...ware het niet dat hij de frontzanger van Starflam was, waar Caviar in het verleden trouwens een "sausje" met heeft voorgehad. Algauw had ik een nieuw stapeltje op mijn bureau: black list!
  • Ik heb trouwens nog andere ondertussen-bekende-acteurs en actrices gecontacteerd, waarvan ik eerlijk waar niet wist dat ze bekend waren. Ikzelf kan enkel televisie kijken met antenne, kijk dus enkel naar één en Canvas/Ketnet, waardoor ik opkomend talent en dergelijke simpelweg niet ken..alweer een uitleg, doch aanvaardbaar.
  • Een van de eerste weken waren ik en Barbara weer bezig met ons namiddagse poolparty toen twee mannen de keuken binnenliepen. Na de gewende "hallo" (duidelijk Vlamingen) gingen we verder in op ons spel. Opeens vroeg één van beide of we niet geïnteresseerd waren in een duospel. Eenmaal vertrokken vond ik dat het tijd werd om de breek-het-ijs-zin boven te halen: "Werken jullie hier momenteel als freelancer?". Bij Caviar zien wij geregeld nieuw, onbekend volk over de vloer komen: monteurs, regisseurs, mensen van de reclamebureau's, enz...die tijdens de productie en ervoor en erna sporadisch bij Caviar te bespeuren zijn. Deze twee personen liepen daar ook zo af en toe, vandaar dus mijn introductievraag. En weer kreeg ik een deftig antwoord: ja zo kun je het wel stellen, zei persoon 1, wij zijn hier nu toch al een tijdje voor een productie bezig. Niet veel later was het spel gedaan en merkte ik alweer een Barbara-al-lachend-in-het-vuistje op toen ik me omdraaide...blijkbaar had ik zonet kennis gemaakt met de regisseur/scenarist en monteur van de film Linkeroever: Pieter Van Hees en Nico (de beste monteur van België, zo zegt Pieter). Dit foutje heb ik gelukkig reeds goedgemaakt bij beide heren. Ik liet hun weten dat ze heus niet zo bescheiden moesten zijn. Toch vonden zij van wel. Zo zie je maar: dit ook zijn maar gewone mensen die 3 à 4 maal per dag het kleinste kamertje van het huis opzoeken en huilen met de begrafenis van Florreke in Thuis.

Verder ben ik natuurlijk ook al te laat gekomen, heb ik in een haast bijna de vloer gekust, poolballen de grond doen optuimelen, melk vergeten kopen voor een draaidag, vreselijk frans gepraat aan de telefoon waardoor de persoon in kwestie ophing, personen mét ochtendhumeur te vroeg opgebeld en zodoende wakker gemaakt, schoenen die een maat te klein zijn en centimeters hoog zijn aangedaan voor een volledige dag met als gevolg een rode aankleding van het interieur van mijn schoen (nee geen ketchup, aj), enz...de lijst zal zeker en vast naar het einde van mijn stage aangevuld kunnen worden.

Kort nog even een woordje over het begin van de nieuwe week: weinig werk gehad vandaag. In eerste instantie beloofde het nochtans een drukke dag te worden (ik had vorige week een briefje op mijn bureau liggen met daarop: Geert en Lien, ik heb jullie een hele dag nodig op 5/05-belangrijke PPM-postproductiemeeting). Helaas heb ik daar niets van gemerkt...alhoewel tegen het einde van de dag komen ze steevast met werkjes af: klein vertalingsken.. Ik heb het dan maar meegenomen naar huis, aangezien ik morgen niet op mijn stageplaats ben. Ik ga er hier dadelijk mijn werk van maken (gelukkig niet veel).

Zo, nu jullie de harde bewijzen hebben dat Lien nog steeds Lien is, kunnen we allemaal met een gerust hart slapen gaan. Ikzelf zal hoogstwaarschijnlijk nog even een flater begaan maar haal jullie wel in hoor!

Groetjes vanuit het grootste boerengehuch op aarde Ottergem en tot blogs!

Lien
-X-